Yazılar

24 Oca 2015

Geçmişten Hatırama Bütün Fizikselliği İle Bir Anda Gelen Bir Küçük Foşkurtma

Tam zamanında geri geldi bana depresyon hırkam. Sefa geldi.

Akşam 10'da uyanıp, evdeki bütün bilgisayarlar aile fertleri tarafından işgal altındayken kahvaltı yapıyorum ne zamandır. Tek eksik kaybolan hırkamdı. Geri geldi, tam olduk. Sefa geldi.

Üç yıldır neredeydin diye sormadım. Kullanılmayan bir valizde olduğunu biliyordum. Unutmuşum sadece. Gizli kalmış hatıramda. Hatırama bir anda geldi. Sefa geldi.

Konu bu olmamalıydı ama bildiğin pöykürerek yazıyorum, düşünerek değil. Öylece bahseder oldum.

Akşam 10'da uyanınca, o malum insanın 'son görülme'sine bakmak pek bir anlamsız geliyor. Genellikle de 1 dakika önce görülmüş oluyor. Öyle ki normal bir insan gibi olsaydım, sabah kalkıp bakmam ve "aaa bugün sevişmemiş, erken uyumuş" gibi bir cümle kurmam gerekirdi.

Neyse, gerek yoktu. Hoş oldu.

Yeni yılın ilk stalkerı ben değilim. İlk olamam.

Bütün gece sessizlik içinde oturup, sabah uyanan aile fertlerini karşılar oldum nice günlerdir. Uyanır uyanmaz uydu sistemindeki en berbat alevi türkü kanalını bulup, en dandik gurbetçi alevi gençlerin yaptığı en ipe sapa gelmez türküler eşliğinde kendini iyi hisseden babam için kahvaltı hazırlıyor muyum? Tabi ki hayır. Kulağımı sikmesini hoş göremem. Yine de bazen yumurta yapmamı istediğinde benden, hayır demiyorum. O da yaptığım gastronomi bölümlerinde ders diye okutulacak nitelikteki sahanda yumurtamı, türünün en dandik örnekleri olan türkülerle gümletiyor. Nice zamandır.

Yalnız, harbiden de tam zamanında bana geri gelmiş depresyon hırkam. Kendimi iyi hissediyorum.

'Çamaşır makinesinin huzursuz ve dingin, romantik heyecanlı depreşimleri..' gibi bir benzetme yaparak yazılar yazdırmıyor en azından bana. Gereksiz ve öylesine yazılar yazdırıyor.

Adımdan utandığımı belirttiğim yazı pöykürmelerim, sigaramı içerken kapattığım sağ gözümü ortama meze ettiğim püskürtmelerim, eski olanları yad ettiğim gereksiz hoşurtmalarım ve güzelce yapıp sevdiceğime yedirdiğim patlıcan oturtmalarım... Hepsi burada, belli zaman aralıkları içerisinde hatırlanmakta ve yad edilmekte.

Hepsinde bu hırkam vardı üzerimde.

Sefa geldi.