Sıra dışı bir yazın ortasında, Antik Liman'ın taşları üzerinde oturmuş kıyıdaki taze ölü deniz kaplumbağasına bakarken saçma sapan bir şarkı geldi aklıma. Beynimde o şarkı çalarken, dişlerimle ritm tutuyordum baterist hesabı. Bu dünyadaki en sevdiğim hayvandı deniz kaplumbağaları. Laf arasında söylemenin kimseye bir zararı yok.Ve onun taze ölmüş bedeni, kafamda bangır bangır çalan şarkıyı detone eden bir unsur olarak karşımdaydı.

O günden beri onun neden ölmüş olduğunu düşünüyorum ve de insanların nasıl o orada yatarken denize rahat rahat girebildiğini.

Sonra yıllar sonra, bir ölü çocuk bedeninin deniz kenarında yattığını gördüm. Bütün dünya ile birlikte.. Sonra başka bir fotoğrafta arkada balık tutan insanları gördüm.

Aylan öyle orada yatarken balık tutabilen insanları... Her insanın kötü insan olma potansiyeli aklıma geldi.

Bazı insanların zamanı var, durup ince şeyleri anlamaya. Ama onlar kaba ve kötü olanları anlayıp, geri kalan hiçbir şeyi umursamıyorlar.

İnsanın kötülüğü ile ilgili bir şeyler yazmak istiyorum. İçim almıyor.